Όταν βολτάρω με παρέα που θα κάνει ΕΣΤΩ λίγο χώμα ΣΕ ΚΑΘΕ βόλτα για όποιο λόγο, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί να περιοριστώ στο "στριτ". Και χωρίς παρέα να βολτάρω ΠΑΛΙ θα καταφέρει μία το google μία το garmin να με στείλει χωματόδρομο.
Όταν η όρθια θέση (ιδανικά με ελαφριά εμπρόσθια κλίση) είναι ξεκούραστη δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να περιοριστώ σε σκυφτά μηχανάκια, επειδή έτσι πιστεύουν οι άλλοι ότι "θα έπρεπε".
Σχετικά με το θέμα ευχαρίστηση...
Το XR έχει άλλες χαρές. Το 950 έχει άλλες χαρές (το Norden είναι ΙΔΙΟ με το 950, το 890 είναι σκληρό όπως ήταν το 950 τις πρώτες μέρες, δηλαδή γνωστή ποσότητα και τα δύο).
Μήλα και πορτοκάλια. Την ίδια βόλτα πάω, με το ίδιο χαμόγελο γυρίζω, τα ίδια μέρη βλέπω, κανένα δεν μου στερεί κάτι. Η διαφορά είναι η κόπωση μέσα στην ημέρα και ο χρόνος αποκατάστασης μετά.
Σίγουρα από τα τρία που λέω (και το tiger 1200 rallye pro explorer suxu muxu madalakia madafakia που προτείνει ο κάπτεν ή/και το 1290R που μου αρέσει επίσης) ΒΑΡΕΤΟ δεν είναι κάποιο, κάθε άλλο.
Το οικονομοτεχνικό μπαίνει γιατί... δεν μπορώ να πάρω ένα Barber museum και να διαλέγω κάθε μέρα αυτό που μου κάνει κέφι. ΣΗΜΕΡΑ θέλω ονοφ, αύριο μπορεί να φάω πετριά και να κάνω την χάρη στο κορίτσι να πάρω στριτ που (σήμερα λέει ότι) θέλει. Αύριο μπορεί να κάνει αναστροφή άλλος απρόσεκτος και να μην ξαναμιλήσουμε, αποκλείεται;
Για το χρώμα συμφωνώ ότι το "σπέσιαλ" λευκό είναι απλά υπέροχο. Το κορίτσι θέλει μαύρο... Σε απλή ΑΤ το μαύρο μου αρέσει πιο πολύ από το κόκκινο.