Ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια!!!
Όπως οι περισσότεροι εδώ μέσα, έτσι και εγώ στάθηκα πολλές φορές στην άκρη του δρόμου χαζεύοντας το μεγαλείο της φύσης. Κάπου εκεί η επιθυμία της βόλτας συνάντησε την εμμονή της διατήρησης της στιγμής. Κάτι σαν, αυτό που ζεις, κάποιες φορές να θέλεις να το μοιραστείς και να σκέφτεσαι ότι δεν μπορείς να το εκφράσεις με λόγια! Αλώστε νομίζω ότι ο λόγος που μας κάνει να παίζουμε τα φώτα ο ένας στον άλλο στους επαρχιακούς δρόμους, είναι ότι, εμείς οι "περίεργοι" άνθρωποι με τα "μηχανάκια" τρεφόμαστε με εικόνες. Και τα σινιάλα μας είναι η επικοινωνία της παιδικής αυτής χαράς της βόλτας για να δούμε τι υπάρχει και μετά από την επόμενη στροφή!