Τιτιβίσματα Ελλάδος. Γυρνώντας την Ελλάδα με μοτοσυκλέτα.7800 ορεινά χιλιόμετρα σε 29 ημέρες.

[nikanthi]

Πρόλογος


Ξεκινώντας να γράφω τον ενλόγο ταξιδιωτικό πριν κάμποσο καιρό, είχα γράψει ένα τεράστιο πρόλογο για να σας βαλω κάπως στο κλίμα, στις σκέψεις και στην ψυχολογία μου. Στην πορεία γράφοντας μέρα με τη μέρα τις εντυπώσεις μου από ταξίδι, διαπίστωσα ότι το κείμενο είναι τεράστιο, οπότε έπρεπε να το συμμαζέψω λίγο με αποτέλεσμα να στείλω τον προλογο στο κάδο και να γράψω 4-5 πραγματάκια, πιο πολύ για να μην δημιουργηθούν ασάφειες ως προς το κείμενο. Ξεκινάμε λοιπόν


Καταρχάς να τονίσω ότι το ταξιδιωτικό είναι τεράστιο. Μπορεί να ξεπερνάει και τις 35.000 λέξεις, οπότε αν τολμήσετε (γιατί περί τολμήματος πρόκειται) να το διαβάσετε, θέλει υπομονή κουράγιο και πόλλα RedBull, για να μην πω ενέσεις αδρεναλίνης


Για διάφορους λόγους που όλοι πάνω-κάτω βιώνουμε, είχα πολλά χρόνια να πάω ουσιαστική εκδρομή με μηχανή αλλά φέτος, δε ξέρω πως τα κατάφερα είχα άπλετο χρόνο στη διάθεσή μου


Με δεδομένο την ενός μηνός άδειας μου λοιπόν στο τσεπάκι(το τι και πως θα το μάθετε στην πορεία) Ήθελα να κάνω μια μεγάλη εκδρομή έτσι ώστε, να πιάσει τόπο βρε αδερφέ. Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να ανέβω στο βόρειο Ακρωτήρι ή να γυρίσω εις τας Ευρώπας, αλλά για τρεις βασικούς λόγους τελικά άλλαξα τα πλάνα μου και αποφάσισα να γυρίσω την Ελλάδα. Ο πρώτος ήταν ότι το θεωρούσα τουλάχιστον ηλίθιο να φύγω στο εξωτερικό χωρίς να έχω περιηγηθεί πρώτα στον τόπο μου. Ο δεύτερος ήταν οικονομικός και ο τρίτος ήταν, το ότι δεν ήξερα αν τελικά θα γουστάρω με την όλη φάση ταξιδιού. Γιατί εντάξει, εφόσον δεν είχα κάνει ποτέ τίποτα ανάλογο, θα μπορούσε να συμβεί και αυτό.


Οπότε αποφάσισε να κοινηθώ στην Ελλάδα σαν κρας τεστ ας πούμε και αν τα καταφέρω και προπάντων γουστάρω, του χρονου πάμε για άλλα


Πρόγραμμα – πλάνο δεν είχα. Ήθελα να με οδηγήσει ο δρόμος. Ήθελα να σηκώνομαι το πρωί ή κατά τη διάρκεια της ημέρας και να λέω, θα κοινηθώ κατά δω ή θα πάω προς τα εκεί.


Επίσης ήθελα να κοινηθώ όσο το δυνατόν στο επαρχιακό δίκτυο και να αναζητήσω εναλλακτικές μορφές διανυκτέρευσης για την εμπειρία και μόνο. Τελευταία παρακολουθούσα πολλά σήριαλ επιβίωσης στην τηλεόραση και κάπως με είχαν επηρεάσει. Για να δούμε μπορώ να επιβιώσω και εγώ, αναρωτιόμουν


Επίσης Θα ήθελα να πω ότι επειδή το κείμενο είναι όπως είπα τεράστιο, πολλές φορές τις περιγραφές μου έχω κατά πολύ ξεπεράσει τα όρια του σαρκασμού, της γελοιότητας και ίσως της ξεφτίλας στο πως παρουσιαζω τα καμώματα μου στο ταξίδι. Εντάξει ήθελα να δωσω ένα ευθυμο τόνο στο κείμενο, εύχομαι να το πέτυχα γιατί αλλιώς πως το λένε, τζάμπα η ξεφτίλα.


Και θα ήθελα να σας ζητήσω μια χάρη. Εντάξει επειδή είμαι καινούριος στο site και οσο ναναι δεν με γνωρίζετε, αν αποφασίσετε τελικά να το διαβάσετε και να σχολιάσετε, αφήστε τα προσχήματα στην άκρη. Γράψτε τα καλά αν υπάρχουν αλλα γραψτε και τα κακά. Πως το λένε... το κράξιμο μας φέρνει πιο κοντά...Και όπως θα διαπιστώσετε μου αξίζει. Όπως και να ζητήσω την ανέχεια σας στο ανέβασμα του ταξιδιωτικού, γιατί μιας και είναι το πρώτο μου πιθανό να χρειαζόμουν ακόμα ένα μήνα αδείας, όχι φυσικά για να το γράψω αλλά για για να το ανεβάσω στο site. Άνα κάποιες ώρες θα ανεβάσω και κάποιες μέρες...

 

[nikanthi]

Ημέρα 1 Σάββατο 02/08/2014

https://maps.google.com/maps?saddr=Θεσσαλονίκη, Ελλάδα&daddr=Έδεσσα, Ελλάδα to:Βεύη, Ελλάδα to:Αετός, Ελλάδα to:Καστοριά, Ελλάδα&hl=el&ie=UTF8&sll=40.760001,21.675682&sspn=0.163571,0.33062&geocode=FT8ebAIdoxpeASnt4CgU9DioFDGpdNW4Fee6CQ;FWOVbgIdXV1QASnJR1FLjqRXEzEAqrniLL0ABA;FZ8NbgId_M9JASmvyY4R-WxXEzHw0briLL0ABQ;FaRtbAIdjNpIASlDJhHNsGdXEzFArbniLL0ABA;FWVGagId7YhEASktaTixSf1ZEzGDJp3IWzwTyQ&oq=καστο&mra=ls&t=m&z=9





Έφτασε η μέρα της μεγάλης φυγής. Ξύπνησα το πρωί χαλαρός. Ήπια καφεδάκι. Φόρτωσα τα πράγματα στη μηχανή Και ξεκίνησα επιτέλους να σκέφτομαι προς τα που θα ταξιδέψω. Αρχική σκέψη ήταν να ταξιδέψω προς τον Έβρο, αλλά εκείνο το διάστημα η μετεωρολογική υπηρεσία είχε βγάλει ανακοινώσεις για έκτακτα Καιρικά φαινόμενα προς τα εκεί, όποτέ ειπα αστό.

Άλλο να σε πιάνουν οι καταιγίδες στην πορεία του ταξιδιού και άλλο να ξεκινήσεις το ταξίδι σου πηγαίνοντας προς αυτές.

Για Καστοριά λοιπόν. Κοντά είναι και Καστοριά οπότε έχω χρόνο. Πήγα χαιρέτισα την οικογένειά μου, Και περιμένα να σχολάσει γυναίκα να πιούμε ένα τελεύταιό καφεδάκι για να ξεκινήσω.

Έτσι έγινε. Ήπιαμε το καφεδάκι μας στην Τσιμισκή, ήμασταν μπορώ να πω κάπως στρεσαρισμένη αυτή, ανησυχούσε για μένα και εγώ είχα κάποιο άγχος για το ταξίδι.

Ετοιμάζομαι να φύγω και τι λέω.

~Να δες το σύστημα που έκανα στο φειζερ για να φορτώνω εν πορεία το κινητό.


Βάζω το κινητό στην υποδοχή όλους καμάρι, τίποτα. Βρε αμάν. Το βγάζω το ξαναβάζω τζίφος. Τώρα; Λέω

-Μάλλον θα έχει πρόβλημα ο φορτιστής πάω να αγοράσω άλλο.

Φτάνω στο μαγαζί, αγοράσω καινούργιο πάπαλα. Λαμπρά. Είχε πρόβλημα το σύστημα τροφοδοσίας που είχα συνδέσει, και ήταν Σάββατο, ο ηλεκτρολόγος είναι κλειστός,και εγώ ημουν φορτωμένος έτοιμος για να ξεκινήσω. Το συμπέρασμα,Πολύ μπινελίκι και είχα διανύσει μόλις 1 χιλιόμετρο

Η ειρωνεία της υπόθεσης ήταν ότι όταν το τοποθέτησα δούλευε, τώρα όμως που έφευγα δεν...

Δύο επιλογές είχα. Περίμενα μέχρι τη Δευτέρα για να το φτιάξω και να φύγω, είπαμε χρόνο είχα αλλά δεν...Η να ξεκινήσω και τη Δευτέρα να πάω σ' ένα ηλεκτρολόγο κάπου στο δρόμο να το φτιάξω και όλα καλά, όπως και έγινε η μάλλον όπως και δεν έγινε.

Έτσι με αυτά και με εκείνα κατά τις πεντέμισι τελικά ξεκίνησα.

Φεύγοντας από μοναστηρίου μετά από 10 km ενώ άκουγα μουσική από το κινητό, πειράζω λίγο το καλώδιο γιατί μ' ενοχλούσε και...Επικρατήσε σιγή. Σταματάω στην άκρη του δρόμου να βγάζουμε βάζω τα ακουστικα,μπα. Να επανακοινω το κινητό ούτε. Παιδεύτηκα κάνα εικοσάλεπτο, με αποτέλεσμα να μην ξαναακούσω μουσική σε όλο το ταξίδι.

Περιπέτεια δεν ήθελα, Καλώς την να λοιπόν.

Τελικά είχαν προβλήματα τα ακουστικά , αλλά εφόσον δεν μπορέσα να φτιάξω το σύστημα τροφοδοσίας του κινητού πάνω στην μηχανή, και το κινητό για μένα σε αυτό το ταξίδι ήταν μέσο επικοινωνίας αλλα και φωτογραφική μηχανή, δηλαδή με δεδομένο ότι θα είχα γενικώς πρόβλημα με την φόρτιση του, έκοψα τη μουσική για να με κρατάει κάπως περισσότερο.

Εντάξει ας μην έχω και παράπονο πρόλαβα να ακούσω τουλάχιστον τρία από τα 500 τραγούδια που είχα φορτώσει.

Αν και στην βουβα ξαναξεκινήσα. Πάντως αν αναλογιστούμε ότι για να διαλύσω τα πρώτα 10 km αυτής της καλοκαιρινής μου περιπέτειας, έκανα κάτι παραπάνω από δυόμισι ώρες χωρίς καν να βγω ακόμα από τη Θεσσαλονίκη... είναι κάπως.

Από τη διαδρομή δεν έχω να πω πολλά, παρά μόνο περνώντας από την Έδεσσα και συνεχίζοντας για Φλώρινα στη μέση του δρόμου προσπερνάω αυτό

Κατευθείαν κάνω αναστροφή, σταματάω στην άκρη του δρόμου και την μάζεψα . Η καημένη χελωνίτσα Όταν την μετέφερα έσταξε υγρα . Μάλλον δεν ήξερε ότι εκείνη την ώρα δεν την έκανα κακό, αλλά την έσωζα τη ζωή.


Ενώ έχει αρχίσει να νυχτώνει σταματάω για τσιγάρο και με βγαίνει ξινό. Στο κινητήρα πάνω από την τάπα του λαδιού, ένα σωληνάκι έσταζε υγρό. Εκεί μου την έδωσε. Πολύ κακή οιονη είχαν ήδη εμφανιστεί στο ταξίδι. Προσπάθησα να είμαι αισιόδοξος αλλά το μυαλό μου ήταν συνέχεια εκεί. Μετά από κάποια χιλιόμετρα σταματάω σε ένα βενζινάδικο για να ελέγξω την κατάσταση. Εκείνη τη στιγμή βγαίνει έξω ένας οδηγός τρακτέρ. Με ρωτάει

Τι έπαθες του λέω. Το κοιτάει. Δεν είναι τίποτα χάνει υγρά ο συμπλέκτης.

Πολύ το γούσταρα. Στη μέση του πουθενά, πήρα γνωμάτευση για το φέιζερ από ένα οδηγό τρακτέρ, που μάλλον είχε και δίκιο γιατί από την επόμενη κιόλας μέρα δεν ξανά έτρεξε υγρό.

Μάλλον στο σέρβις θα μου έβαλα λίγο παραπάνω και αυτό το έσταξε σαν τη χελώνα. Για να φτάσω στην Καστοριά περάσω από απίστευτες στροφές αλλά της διέσχισα βράδυ. Πάντως μου έκανε τρομερή εντύπωση παρότι που ήταν περασμένες 10 ο ουρανός έχει ένα βαθύ μπλε χρώμα.

Γύρω στις 11 έφτασα. Πήγα πήρα ψωμάκια και έφαγα κάτι κεφτεδάκια που μου είχε ετοιμάσει η γυναίκα μου το σπίτι., Αράξα και εγώ στην παραλία σε ένα παγκάκι για να απολαύσω το πλουσιοπάροχο γεύμα.

Εκεί γνώρισα ένα ζευγαράκι γύρω στα 40 που με ενημέρωσαν ότι αύριο είναι τελευταία μέρα του river party στο Νεστόριο και οτι η κατάσταση πλέον εκεί έχει ξεφύγει από ναρκωτικά.

Με αφορμή λοιπόν αυτή την πρώτη ταξιδιωτική πληροφορία που πήρα στο δρόμο, ευκαιρία είναι να ενημερώσω ότι για την εκδρομή μου ε έκανα έκανα μηδενική τάξιδιωτικη προετοιμασία

Αφού να φανταστείτε ότι δεν έψαξα να βρω στο διαδίκτυο τα αξιοθέατα της εκάστοτε περιοχής που επισκεπτόμουν. Δεν ήξερα την τύφλα μου. Ότι εδώ και ότι δεν δω ένα πράγμα. Με μοναδικό μου οδηγό, ας πούμε τις γνώσεις μου και οτι πληροφορία μαθαίνα

από το δρόμο. Αυτό το έκανα συνειδητά και όχι από αμέλεια, αφού ούτε από το κινητό δεν το έψαχνα. Ήθελα να με οδηγήσει ο δρόμος. Το ταξίδι από μόνο του να μου παρέχει ότι είχε να μου προσφέρει. Χύμα στο κύμα ένα πράγμα και συνεχίζουμε.

Αφου έκανα δυο φορές το γύρο της λίμνης ψάχνοντας ένα μέρος με κόσμο για να πιω ένα καφεδάκι, η πόλη ήταν άδεια, ήταν και 2 Αυγούστου, και Σάββατο και με river party, οπότε καταλαβαίνετε. Ανακαλύπτω ένα μέρος στο οποίο ήταν κάπως καβατζωμένο μπορώ να πω. Ήταν πεζόδρομος πάνω βέβαια στη λίμνη αλλά για να το βρεις έπρεπε να κάνεις αναστροφή στην πορεία σου γιατί σε εκείνο το σημείο δρόμος δίπλα από τη λίμνη διακοπτόταν. Όποιος κατάλαβε κατάλαβε.

Τέλειο μέρος ασφυκτιούσε από ζωή. Κάτι από Βαλαωρίτου στη Θεσσαλονίκη μου θύμισε, μόνο που ήταν παραλιακό.

Το Enterprise έτοιμο για αναχώρηση.


Τώρα που θα κοιμηθούμε, χα Είναι και αυτό ένα θέμα. Η ώρα ήταν περασμένες μία που μίλησα με τη γυναίκα μου από τη Θεσσαλονίκη, είχε βρει ήδη ξενοδοχείο αλλά εγώ ήμουνα ανένδοτος στο πλάνο του ταξιδιού, οπότε καλό ψάξιμο λοιπόν.

Μεταξύ έρευνας καταλύματος και σκέψεων μου, η νύχτα προχωρούσε. Όταν ανακάλυψα περιμετρικά της λίμνης ένα μοναστήρι, εδώ είμαστε. Καβατζώθηκα, παγκάκι και καληνύχτα. Ήμουν αγχωμένος μη με σφάξουν αλλά, με το που κοιμήθηκα...

 

[malco]

Ωραιος!!! για παμε.........

 

[ckalfas]

Μυρίζει περιπέτεια...

 

[nikanthi]

Ημέρα δύο. Κυριακή 03/08/2014

https://www.google.com/maps/dir/Καστοριά/Βυσσινεα, Ελλάδα/Άνω Υδρούσσα/Φλώρινα, Ελλάδα/Πισοδέρι, Ελλάδα/Ψαράδες, Ελλάδα/Κορομηλά/Νεστόριο, Ελλάδα/Ιωάννινα, Ελλάδα/@40.2461411,20.509068,9z/data=!3m1!4b1!4m59!4m58!1m5!1m1!1s0x1359fd49b138692d:0xc9133c5bc89d2683!2m2!1d21.2687171!2d40.5192691!1m5!1m1!1s0x13575a231470cfcb:0x4cf1960df6945972!2m2!1d21.3125481!2d40.6226665!1m5!1m1!1s0x135769d55dd00c41:0xd25680cba8714f47!2m2!1d21.4755572!2d40.6999457!1m5!1m1!1s0x135740fde827ba9d:0xe88b8c16955e18d9!2m2!1d21.4131222!2d40.7845262!1m5!1m1!1s0x135748d0536e4a7f:0x500bd2ce2ba1120!2m2!1d21.2481307!2d40.7862908!1m5!1m1!1s0x1350b470e73ebde9:0x41e5e44b951dcb29!2m2!1d21.0317746!2d40.8297848!1m5!1m1!1s0x1359fd3be4a49b03:0x1ac4bcdee0296202!2m2!1d21.2667254!2d40.5207062!1m5!1m1!1s0x135a1d24b4e7ad11:0x2f1fa05a018acb5f!2m2!1d21.0565269!2d40.417311!1m5!1m1!1s0x135be9a2defedd67:0x400bd2ce2b997c0!2m2!1d20.8537466!2d39.6650288!2m2!1b1!2b1!3e0?hl=el



Κατά τις έξι ξύπνησα, δεν είχα κοιμηθεί ούτε 4 ώρες . Μάζεψα το sleeping bag και στο πεντάλεπτο ερθε ο ψάλτης που θα ανήγε το μοναστήρι, με βλέπει και με χαιρετάει όλος απορία.

- Είπα να ξεκουραστώ... του απαντάω... η λειτουργία ξεκινάει στις εφτά;.

-Ναι θα έρθεις.

- Μα φυσικά αφού εδώ είμαι.

- Ωραία μόνο τραβήξε το μηχανάκι από δω γιατί ενοχλεί.

Εκεί έκανα την πρώτη μα... του ταξιδιού. Είχα αφήσει το κράνος πάνω στη σέλα δεμένο με το πέταλο, και για να το τσουλίξω τριαντα μετρα το μηχανάκι πιο εκεί, δεν το ξεκλείδωσα να το πάρω στα χέρια μου, με αποτέλεσμα να πέσει από τη σέλα, και έτσι όπως κρεμάστηκε από το πέταλο να γρατσουνιστεί η ζελατίνα.

Δεν πειράζει όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι. Ο ψάλτης ενώ μπαίνωέβγαινε στην εκκλησία κάνοντας τις προετοιμασίες του για να αρχίσει λειτουργία με ρωτάει.

- Από που είσαι;

- Από Θεσσαλονίκη.

- Μη μασάς αφού έχεις το μεγάλο.

- Ποιον μεγάλο; Τον Μπουτάρη;

- Τον Άγιο Δημήτριο.

- ?...

Ετοιμάσα το καφεδάκι μου όπου και το απολαύσα με θέα τη λίμνη.

Πρώτου να ξεκινήσει λειτουργία, ο ψάλτης με προσκάλεσε στο γεύμα που θα γινόταν αργότερα. Τον ευχαρίστησα, αλλά ήταν αδύνατο να παραβρεθώ. Είχα χιλιόμετρα να διανύσω μέ αρχικό προορισμό την Φλώρινα, αλλά φυσικά προτού να ξεκινήσω, απόλαυσα την πρωινή λειτουργία.


Η διαδρομή ήταν μέσα στο δάσος.

Αλλά όχι μόνο.

Χιονοδρομικό Φλώρινας.

Αφού έφτασα Φλώρινα έφαγα μια μπουγάτσα και κατευθύνθηκα προς Πρέσπες.

Πηγαίνοντας προς ψαράδες.

Γέφυρα που οδηγεί στον άγιο αχίλλειο.

Η διαδρομή με κούρασε. Δεν είχε τίποτα ιδιαίτερο να μου προσφέρει και ξαναγύρισα προς Καστοριά.

Φτάνοντας έξω από την Καστοριά αποφάσισα να κινηθω μεσω Νεστορίου για Γιάννενα. Ενώ βρισκόμουν 2 χιλιόμετρα απο το Νεστόριο, καθώς οδηγούσα ένιωσα ένα τσούξιμο στο δεξιό μου... ξέρετε ...Μιλάμε για τρελό πόνο. Σταματάω το φειζερ και βλέπω μια μέλισσα να είναι τεζαριζμενη στο δρόμο...Καλά να πάθεις. Παίρνω τηλέφωνο τη γυναίκα μου.

-Ε...Με τσίμπησε μια μέλισσα στο δεξιό μου...

-Α...Τώρα ...Πάνε στο νοσοκομείο γρήγορα, περνω τη μανα σου τηλέφωνο.

- Μαμά να ξέρεις ...

- Έλα μωρέ θηλυκιά θα ήταν, θα περάσει.

- ...

Όντως μετά από μισή ώρα πέρασε.

Φτάνω Νεστόριο, Ρωτάω έναν περίπτερα απο που να πάω Γιάννενα.

- Α...Καλύτερα να μη πας από δω, λόγω του river party έχουν γίνει πολλές μονοδρομήσεις και θα μπερδευτείς.γύρνα πίσω και στα 5 χιλιόμετρα στρίψε δεξιά.

Όπως και έκανα. Το συμπέρασμα. Τσαμπα τσίμπημα έφαγα.

Αργά το απόγευμα έφτασα Γιάννενα. Εκπληκτική πόλη.

Αφού ήπια καφέ είχα αρχίσει να έχω παραισθήσεις από την πείνα. Πάω σε μια πιτσαρία στο πεζόδρομο και τους ρωτάω.

- Μακαρονάδες έχετε;

- Όχι μόνο πίτσες!


Την πιτσαρία είναι αυτή που έχει μόνο πίτσες αναρωτήθηκα. Μετά από αρκετή έρευνα ανακάλυψε ένα μαγαζί που σέρβιρε μακαρονάδες και την τσακισα.

φορτισα το κινητό, μίλησα με τη γυναίκα μου. Εγώ μπορεί να μην έψαχνα τίποτα για την εκδρομή μου, αλλά αυτοί τα έψαχνε όλα. Είχε ήδη μιλήσει με κάμπινγκ να με περιμένουν. Μόλις το κινητό γέμισε από μπαταρία κι δικιά μου εχει αδειάσει τελείως από την κούραση πήγα κατά εκεί

Φτάνω στην είσοδο, ο φύλακας μου λέει.

- Εσύ είσαι;

- Εγώ

- Κοιμήσου όπου θες.

- Να πληρώσω;

- Αύριο.

Αύριο,αύριο. παρκάρω τη μηχανή κοντά στο ντους, βλέπω μια γυναίκα να κατευθύνεται προς τα μπάνια, την ρωτάω.

- Από εκεί στήνουν τις σκηνές;

Απάντηση δεν πήρα. Ενδιαφέρον ιστορία ε...

Ήταν περασμένες δύο, που να στήνω σκηνή τέτοια ώρα, όπως και δεν έστησα σε ολες μου τις διακοπές, Μονό τιν κουβαλούσα.

Παίρνω το στρώμα και το sleeping bag και καλό σας βράδυ. Η υγρασία με τσάκισε αλλά επέζησα.

 

[nikanthi]

Ημέρα 3 Δευτέρα 04/08/2014

https://maps.google.com/maps?saddr=Ιωάννινα, Ελλάδα&daddr=Γεφύρι Νούτσο (Κόκκορη), Γεφύρι Νούτσο (Κόκκορη), Επαρχιακή Οδός Ασφάκα - Βρυσοχωρίου, Ζαγόρι 440 07, Ελλάδα to:Βραδέτο, Ιωάννινα, Ελλάδα to:Ηλιοχώρι, Ιωάννινα, Ελλάδα to:Κόνιτσα, Ελλάδα to:Ιωάννινα, Ελλάδα&hl=el&ie=UTF8&ll=39.868642,20.766907&spn=0.662974,1.322479&sll=39.86826,20.810309&sspn=0.662974,1.322479&geocode=FYU9XQId8zM-ASln3f7eoulbEzHAl7niLL0ABA;FVw_YAIdZwI9ASmzMHAvhshbEzF21zMWd36LKw;Ff7HYAIdXgg9ASn3V_fSHclbEzE0gkg_U9aBJg;FXwMYgId0hA_ASlD6I08YM1bEzEAXrriLL0ABQ;FcgVYwIdxqk8ASk9dHqAGjVaEzG8hJSaq3ixXw;FYU9XQId8zM-ASln3f7eoulbEzHAl7niLL0ABA&oq=ι&mra=ls&t=m&z=10


Ξύπνησα κατά τις εφτά μαζέψα τα πράγματά, έκανα ντουζάκι και πριν τις οχτώ φτάνω στην πύλη του καμπινκ να πληρώσω αλλά δεν ήταν κανείς. περιμένω τίποτα, και έφυγα δεν πειράζει θα πληρώσω αύριο αφού σκόπευα να ξανά διανυκτερεύσω εκεί.

Πίνω καφεδάκι σε μία φόυρνο καφετέρια και αφού ξύπνησα, συμμαζέψα λίγο τα πράγματα πάνω στην μηχανή. Τότε είδα ένα μηχανόβιο με ένα χτ και το ρωτάω.

- Καλημέρα κανένα καλό ηλεκτρολόγο που θα βρω;

Μου λέει... Τελικά ο κύριος αυτός ήταν ο ιδιοκτήτης του φούρνου που επισκέφτηκα το πρωί. Πιάσαμε συζήτηση, του ειπα για το πρόβλημά μου και για το ταξίδι μου η συμβολή που μου έδωσε...

- Βρε πάνε σε κανένα νησί να χτυπήσεις κανένα γκομενάκι, και άσε τα βουνά και τα λαγκάδια...

Τον χαιρέτησα και πάω στον ηλεκτρολόγο. Με εξυπηρέτησε άμεσα παρότι ήταν πνιγμενος στη δουλειά. Οι καλωδιώσεις ήταν σωστές η συσκευή είχε πρόβλημα. Από δίπλα δούλευαν κάτι μαστόρια για την ανακαίνιση ενως μαγαζιού, πιάσαμε συζήτηση ήταν και αυτή μηχανόβιοι. Ο ένας είχε ενα σουπερ- τενερε ακριβώς δίπλα από κει που πάρκαρα και ο άλλος ενα στρώμ.

- Α...Μου λεει και εγώ έχω κάνει το ίδιο σύστημα κάτσε περίμενε να φέρω το φορτιστή.

βάζει τον φορτιστή του σε εμένα τίποτα, το βάζω εγώ σε αυτόν ούτε. Του λέω.

- Σίγουρα δουλεύει;

- Ναι να δες

Βάζει το δικό του φορτιστή στη μηχανή του, νεκρός...α αυτό δούλευε ρε συ μα γιατί;

- Λες να του κόλλησα ιό...


Ανάμεσα στους Αλαξω-φορτιστές που κάναμε μου είπε ότι είχε ένα ατύχημα πριν ένα μήνα και ακόμα δεν οδηγούσε τό τενερε.ευτυχώς δεν ήταν κάτι σοβαρό αλλά είχε πρόβλημα στο πόδι του από τους κραδασμούς. Περαστικά φίλε μου και να σαι πάντα γερός. Μου είπαν που να πάω, μου ευχήθηκαν καλό ταξίδι και εγώ φυσικά καλή ανάρρωση. Τους αποχαιρέτησα και έφυγα.


Ζαγοροχώρια λοιπόν σας έρχομαι...

Το γιοφύρι του Νουτσου και ο μάγος φωτογράφος.


Λίγο προτού να φτάσω στο γιοφύρι, σε μια στροφή λίγο έλειψε να φύγω ευθεία, με αυτό που αντίκρισα.

Σταματάω στη μέση του δρόμου να βγάλω φωτογραφίες. Μετά από κανένα δίλεπτο έρχεται αυτοκίνητο που φυσικά και το εμποδίζα. Του ζητάω συγγνώμη και πάω στο μηχανάκι για να περάσει, τελικά και αυτός τουρίστας ήταν και πιάσαμε συζήτηση.

Μου είπε ότι από εδώ η θέα του Βίκου δεν είναι τόσο εντυπωσιακή όσο από την πλευρά της αρίστης.

- Καλύτερα του λέω...Πιο καλά στην αρχή του ταξιδιού να βλέπεις τα όχι τόσο ωραία αξιοθέατα και μετά να βλέπεις τα ωραιότερα, μα γιατί στην αρχή και τα όχι τόσο εντυπωσιακά, για σένα είναι αξιοθαύμαστα, αφού δεν έχεις δει κάτι άλλο...Και στο ψητό, μήπως θα μπορούσες να με βγάλεις μια φωτογραφία;

Φυσικά και συμφώνησε, και να σκύβει, να κάθεται στα γόνατα να πηγαίνει από δω να πηγαίνει από κει για να τραβήξει την καλύτερη λήψη. έπαθα πλάκα καλά που σας βρήκα του φώναζα,

- όπου πηγαίνεις από πίσω σου θα έρχομαι για να με τραβάς φωτογραφίες. Εντυπωσιάστηκα και φυσικά το αποτέλεσμα δεν μπορούσε να ήταν κάτι λιγότερο από μαγικό

Παρατηρήστε τη φωτογραφία εκεί που είναι η μπροστινή ρόδα, μόνο το παπούτσι μου φαίνεται. Δεν το πιστεύετε, να ορίστε.

Αν αυτό δεν είναι μαγεία τότε τι είναι...

Συνέχισα προς Τσεπέλοβο, όταν είδα πινακίδα που με οδηγούσε στο βικο μέσω Μπελοη , όπου φυσικά και πήγα.

Ανηφόρα θανάτου γύρω στα 10 km και θέα που σου έκοβε την ανάσα, αλλά είχε πολύ ήλιο και δεν έβγαλα φωτογραφίες. Φτάνοντας στο τέλος του δρόμου κατέληγε σε αδιέξοδο. Το μόνο που είχε ήτανε ξενοδοχείο στη μέση του πουθενά και τίποτα άλλο. Για να έφτανες στο βικο έπρεπε να περπατήσεις αλλά είκοσι λεπτά.Τώρα πάμε η δεν πάμε, μα φυσικά πάμε. Ήπια ένα καφεδάκι και έπιασα συζήτησή με το ξενοδόχο.

- Αξίζει να πάω;

- Πλάκα κάνεις εδώ έχει την πιο ωραία θέα, γιατί βλέπεις την χαράδρα ευθεία.

- Έχει σημανση η θα χαθώ;

- Δεν έχει αλλά μη φοβάσαι, είναι πατημένος ο δρόμος, θα το καταλάβεις.

Το σκεφτόμουν γιατί είμαι και λίγο τρόμπας. Το χειμώνα τι γίνεται εδώ;

- Φτάνει μέχρι 12 μέτρα χιόνι

- 12 μετρα και πός έρχεσαι με ελικόπτερο;

-Όχι το καθαρίζουν το δρόμο και με το τζιπάκι δεν έχω πρόβλημα.

- Τους φέρνεις εσύ τους ενοίκους;

- Ναι πηγαίνω και τους παίρνω, δεν υπάρχει πρόβλημα.

- Όποιος σου κανει μανούρα με τα λεφτά φαντάζομαι του λες, δεν πειράζει φιλαράκο γύρνα πίσω με τα πόδια... με 12 μετρα χιόνι

- Εδώ είναι να φέρεις πέντε γκόμενες, και να σου χορεύουν με τα...

Εμένα όμως το μυαλό μου πήγε κάπου αλλού...

- Να αν θες ρώτησε τους ξένους που έρχονται αν αξίζει να πας η οχι.


Ήταν μια μεσήλικη γυναίκα και ο Έφηβος γιος της και με διαβεβαίωσαν ότι όντως αξίζει. Πιάνοντας συζήτηση με είπαν ότι είναι από την Ολλανδία και γύρισαν επι ένα μήνα την Ελλάδα.Αυτό που τους άρεσε περισσότερο ήταν το Πήλιο. Ξεκίνησα την εκδρομή τους και με την κόρη αλλά βαρεθικε και γύρισε πίσω στην Ολλανδία, της έλειπε το αγόρι της βλέπεις, και ότι μένουν σε κάμπινγκ.

- Σε κάμπινγκ; Τους λέω ...και εγώ εχθές έμεινα στα Ιωάννινα.

- Και εμείς εκεί μένουμε.

- Σώπα εγώ ήρθα πολύ αργά.

- Νομίζω ότι σε είδα;

- Που; Μήπως ήσουν η κυρία που πήγαινε προς τα ντουζ;

- Ναι με ρωτησες και κάτι αλλά δε κατάλαβα.

Απίστευτο Τι πιθανότητες υπάρχουν για να συμβεί αυτό, κι όμως συνέβη.

Και η συζήτησή μας συνεχίστηκε. Μου είπε ότι στην Ολλανδία είναι φυσιολογικό να παίρνεις συνεχόμενα τρεις εβδομάδες άδεια αλλά μπορείς να πάρεις και τέσσερις και ότι όλη η άδεια που δικαιούσαι το χρόνο είναι έξι εβδομάδες.

Εγώ την είπα ότι στην Ελλάδα η τουλάχιστον στην δικιά μου περίπτωση, έχεις συνήθως δύο επιλογές. Η παίρνεις τρεις μέρες άδεια, η ολο το χρόνο,διαλέγεις και παίρνεις

- Εσύ τι διάλεξες;

- Όλο το χρόνο. Έφτασα ήδη 37 χρονών και όταν θα φτάσω 50 τι θα λέω, ότι δούλευα και δεν πήγα πουθένα, όχι! Για να φανταστείς τη μηχανή την έχω πέντε χρόνια και δεν έχω πάει σχεδόν πουθενά.


Έκανα το διερμηνέα για να συνεννοηθεί με τον ξενοδόχο για το τι θα φάμε και αφού χαιρετηθήκαμε, ξεκίνησα για το φαράγγι. Όντως δεν ήταν εύκολο να χαθεις και μετά από είκοσι λεπτά έφτασα.


Με έκανε τρομερή εντύπωση ότι τα βουνά είναι λες και είναι συμμετρικά το ένα απέναντι από το άλλο

Ενημερωτικά η χαράδρα του Βίκου ειναι η πιο βαθιά χαράδρα στον κόσμο αναλογικά με το φαρδος της. Έχει το μεγαλύτερο βάθος και το μικρότερο σε έκταση μήκους.

Χορτασμένος από εικόνες πήρα το δρόμο της επιστροφής, αρχικά στο ξενοδοχείο και μετέπειτα προς Τσελεποβο με κατεύθυνση για Ηλιούπολη.

Ζέστη περπάτημα και ήλιος, ε.. μια στάση είναι απαραίτητη

Φτάνοντας στο Ηλιοχώρι βλέπω πινακίδα προς καταρράκτες. Αυτόματα κάνω αναστροφή και μπαίνω μέσα στο χωριό. Παρκάρω στην πλατεία πιο κάτω δεν πηγαίνε ο δρόμος και ρωτώντας ένα παππού μου λέει


- Από κει θα πας για το καταρράκτη αλλά έλα να σε κεράσω πρώτα καφέ.

Τον ευχαρίστησα αλλά αρνήθηκα...ποιες καφέ μου λέει έχει περπάτημα.

- Πόσο μακριά είναι;

- 1 χιλιόμετρο

- Σιγά τι είναι ένα χιλιόμετρο

- Καλά θα δεις


Και ξεκίνησα. Βασικά ήταν γκρεμός που του κατεβαίνεις και μετά φυσικά τον ανεβαίνεις από ένα λιθόστρωτο καλντερίμι. Ναι μέν 1000 m δρόμος αλλά είχε υψομετρική διαφορά το χωριό από το καταρράκτη 700 m. Ορειβασία για αρχάριους λοιπόν ένα πράγμα και καλό μου δρόμο. Αλλά μόλις έφτασα ζαλίστηκα ίσως ό,τι πιο ωραίο ειδα στις διακοπές μου.

Ήταν ένας καταρράκτης που έπεφτε από ψηλά κι αφού κατέληξε σε μια παραμυθένια λίμνη συνέχισε κι άλλο προς τα κάτω σχηματίζοντας άλλους δύο μικρότερους.Χάζεψα.

Μόνο μια νεράιδα Έλειπε...

Όσο ήμουνα στη λίμνη ακουγόταν μουσική Μες από το βουνό. οι καταρράκτες φαίνεται να είχαν και μόνιμους κατοίκους, ίσως να ήταν και αυτή εκεί

Καλά κάναν και εγώ άμα έμενα στη γύρω περιοχή και εγώ μόνιμος θα ήμουν


Αφού αποχαιρετήσα τα ξωτικά, το απίστευτο αυτο μέρος ξεκίνησα την αναρρίχηση για επάνω. Μετά το οφθαλμόλουτρο η χώνεψη ένα πράγμα… Κάπου στη μέση της διαδρομής συνάντησα δύο άλλους ταξιδιώτες και αφού μου ευχήθηκαν καλό κουράγιο μου επίσημαναν να επισκεφτώ οπωσδήποτε το γιοφύρι της αρίστης και της κολυμβήθρας στο Βοϊδομάτη. Πολύ το χαίρομαι που ενώ δεν ήξερα τίποτα, ότι ανακάλυπτα το εντόπισα είτε τυχαία είτε μαθαίνοντας το στο δρόμο


Μετά κόπων και βασάνων έφτασα στην πλατεία του χωριού αφού πήρα κάποιες ανάσες ξεκίνησα και πάλι το δρόμο.


Μετά από όσα είδα σήμερα η επιστροφή μου στα Γιάννενα είχε διαδικαστικό χαρακτήρα. Απ' όσα έβλεπα κατά τη διάρκεια της ημέρας ξεχνούσα να φάω με αποτέλεσμα το βράδυ μόλις χαλάρωνε λίγο το κορμί μου, να το θυμομουν και φυσικά να έτρωγα σα λύκος.

Καλά μακαρόνια και λύκος που κολλάει...αλλά δε βαριέσαι


Μετά το φαΐ κατά τις αργάμιση πήγα στο καμπινκ. Κλασσικά ο φύλακας άνοιξε, λεφτά δεν ζήτησε και εγώ έριξα τον ύπνο του δικαίου.

 

[nikanthi]

Παιδιά το βράδυ η συνέχεια γιατί πρέπει να φύγω. Ούτως ή άλλως παρατήρησα ότι υπάρχουν κάποια λαθάκια στο κείμενο που δεν τα είχα παρατηρήσει, οπότε θέλει και λίγο φτιάξιμο ακόμα. Καλα να είστε και χαίρομαι που σας αρέσει.

 

[MOYTPO]

Φιλαρακι να σε παρουμε στον γαμο μας να μας πεις και του χρονου.
Ξεκινησες για την πρωτη σου εκδρομη και δεν δουλευε τιποτα!!!! Ωραιο ποδαρικο κανεις!!!
Εχεις ξεπερασει καθε εννοια του "χυμα" και απρογραμματιστα.
Δωσε πραμα και μην ανησυχεις ειμαστε και στο κραξιμο αρκετα δυνατοι!!!

 

[paschalis]

Πρόλογος


Ξεκινώντας να γράφω τον ενλόγο ταξιδιωτικό πριν κάμποσο καιρό, είχα γράψει ένα τεράστιο πρόλογο για να σας βαλω κάπως στο κλίμα, στις σκέψεις και στην ψυχολογία μου. Στην πορεία γράφοντας μέρα με τη μέρα τις εντυπώσεις μου από ταξίδι, διαπίστωσα ότι το κείμενο είναι τεράστιο, οπότε έπρεπε να το συμμαζέψω λίγο με αποτέλεσμα να στείλω τον προλογο στο κάδο και να γράψω 4-5 πραγματάκια, πιο πολύ για να μην δημιουργηθούν ασάφειες ως προς το κείμενο. Ξεκινάμε λοιπόν


Καταρχάς να τονίσω ότι το ταξιδιωτικό είναι τεράστιο. Μπορεί να ξεπερνάει και τις 35.000 λέξεις, οπότε αν τολμήσετε (γιατί περί τολμήματος πρόκειται) να το διαβάσετε, θέλει υπομονή κουράγιο και πόλλα RedBull, για να μην πω ενέσεις αδρεναλίνης


Για διάφορους λόγους που όλοι πάνω-κάτω βιώνουμε, είχα πολλά χρόνια να πάω ουσιαστική εκδρομή με μηχανή αλλά φέτος, δε ξέρω πως τα κατάφερα είχα άπλετο χρόνο στη διάθεσή μου


Με δεδομένο την ενός μηνός άδειας μου λοιπόν στο τσεπάκι(το τι και πως θα το μάθετε στην πορεία) Ήθελα να κάνω μια μεγάλη εκδρομή έτσι ώστε, να πιάσει τόπο βρε αδερφέ. Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να ανέβω στο βόρειο Ακρωτήρι ή να γυρίσω εις τας Ευρώπας, αλλά για τρεις βασικούς λόγους τελικά άλλαξα τα πλάνα μου και αποφάσισα να γυρίσω την Ελλάδα. Ο πρώτος ήταν ότι το θεωρούσα τουλάχιστον ηλίθιο να φύγω στο εξωτερικό χωρίς να έχω περιηγηθεί πρώτα στον τόπο μου. Ο δεύτερος ήταν οικονομικός και ο τρίτος ήταν, το ότι δεν ήξερα αν τελικά θα γουστάρω με την όλη φάση ταξιδιού. Γιατί εντάξει, εφόσον δεν είχα κάνει ποτέ τίποτα ανάλογο, θα μπορούσε να συμβεί και αυτό.


Οπότε αποφάσισε να κοινηθώ στην Ελλάδα σαν κρας τεστ ας πούμε και αν τα καταφέρω και προπάντων γουστάρω, του χρονου πάμε για άλλα


Πρόγραμμα – πλάνο δεν είχα. Ήθελα να με οδηγήσει ο δρόμος. Ήθελα να σηκώνομαι το πρωί ή κατά τη διάρκεια της ημέρας και να λέω, θα κοινηθώ κατά δω ή θα πάω προς τα εκεί.


Επίσης ήθελα να κοινηθώ όσο το δυνατόν στο επαρχιακό δίκτυο και να αναζητήσω εναλλακτικές μορφές διανυκτέρευσης για την εμπειρία και μόνο. Τελευταία παρακολουθούσα πολλά σήριαλ επιβίωσης στην τηλεόραση και κάπως με είχαν επηρεάσει. Για να δούμε μπορώ να επιβιώσω και εγώ, αναρωτιόμουν


Επίσης Θα ήθελα να πω ότι επειδή το κείμενο είναι όπως είπα τεράστιο, πολλές φορές τις περιγραφές μου έχω κατά πολύ ξεπεράσει τα όρια του σαρκασμού, της γελοιότητας και ίσως της ξεφτίλας στο πως παρουσιαζω τα καμώματα μου στο ταξίδι. Εντάξει ήθελα να δωσω ένα ευθυμο τόνο στο κείμενο, εύχομαι να το πέτυχα γιατί αλλιώς πως το λένε, τζάμπα η ξεφτίλα.


Και θα ήθελα να σας ζητήσω μια χάρη. Εντάξει επειδή είμαι καινούριος στο site και οσο ναναι δεν με γνωρίζετε, αν αποφασίσετε τελικά να το διαβάσετε και να σχολιάσετε, αφήστε τα προσχήματα στην άκρη. Γράψτε τα καλά αν υπάρχουν αλλα γραψτε και τα κακά. Πως το λένε... το κράξιμο μας φέρνει πιο κοντά...Και όπως θα διαπιστώσετε μου αξίζει. Όπως και να ζητήσω την ανέχεια σας στο ανέβασμα του ταξιδιωτικού, γιατί μιας και είναι το πρώτο μου πιθανό να χρειαζόμουν ακόμα ένα μήνα αδείας, όχι φυσικά για να το γράψω αλλά για για να το ανεβάσω στο site. Άνα κάποιες ώρες θα ανεβάσω και κάποιες μέρες...

Φιλε μου εχεις τεραστιο θαρρος και ισχυρες δοσεις αυτογνωσιας η οποια μαλιστα σε κανει πολυ παραπανω απο απολαυστικο.Μπορει να ειναι και το αναπαντεχο της αναγνωσης αυτου του αυθεντικου προλογου μπορει να ειναι και η ανυπομονησια να διανυσω μαζι σου 8000 χλμ χωρις να χρειαστει να περασω το γ@μημενο το Transfagarasan ή το Stelvio!!
Θα δειξει!!!

p.s.
Αν παλι αναρωτηθεις ποιος παρπαρας ειναι αυτος που μου τα γραφει αυτα τα επιστημονικα, να σε πω οτι και αυτος τα εκανε αυτα με το Γιαμαχα του φορωντας τη βερμουδα του κατι δεκαετιες πριν και γουσταρει πολυ την εμμεση επαναληψη!

 

[kostas r1150gs]

Το όνειρο της ζωής μου. Να ξεκινήσω ένα πρωί και να πάω κουτουρου. Εντελώς κουτουρου όμως.

Κώστας R1150GS

 

[boxer]

Μ'αρεσει απο την πρωτη κιολας παραγραφο!
Μ'αρεσουν τετοιες καταστασεις του "παμε και οπου βγουμε και οτι δουμε"!
Ξεκινας με το μονο σιγουρο την αρχη και το τελος του ταξιδιου σου, το οποιο ειναι το σπιτι σου. Το ενδιαμεσο.... το "δημιουργεις" σιγα σιγα !
Αναμενουμε την συνεχεια...

 

[nikanthi]

Φιλαρακι να σε παρουμε στον γαμο μας να μας πεις και του χρονου.
Ξεκινησες για την πρωτη σου εκδρομη και δεν δουλευε τιποτα!!!! Ωραιο ποδαρικο κανεις!!!
Εχεις ξεπερασει καθε εννοια του "χυμα" και απρογραμματιστα.
Δωσε πραμα και μην ανησυχεις ειμαστε και στο κραξιμο αρκετα δυνατοι!!!

Παύλο πολύ γέλασα με το μήνυμα σου. Αυτό δεν είναι τίποτα....σου λέω. Ακόμα ημουν σε φάση προσαρμογής του ταξιδιού όπως και στο γράψιμο του ταξιδιωτικού. Αναμένεται, πιπεράτη συνέχεια

 

[nikanthi]

Φιλε μου εχεις τεραστιο θαρρος και ισχυρες δοσεις αυτογνωσιας η οποια μαλιστα σε κανει πολυ παραπανω απο απολαυστικο.Μπορει να ειναι και το αναπαντεχο της αναγνωσης αυτου του αυθεντικου προλογου μπορει να ειναι και η ανυπομονησια να διανυσω μαζι σου 8000 χλμ χωρις να χρειαστει να περασω το γ@μημενο το Transfagarasan ή το Stelvio!!
Θα δειξει!!!

p.s.
Αν παλι αναρωτηθεις ποιος παρπαρας ειναι αυτος που μου τα γραφει αυτα τα επιστημονικα, να σε πω οτι και αυτος τα εκανε αυτα με το Γιαμαχα του φορωντας τη βερμουδα του κατι δεκαετιες πριν και γουσταρει πολυ την εμμεση επαναληψη!

Πασχάλη με τιμάς που σου αναβιώνουν μνήμες του παρελθόντος. Μακάρι η συνέχεια να είναι ανάλογη των προσδοκιών σου. Και φυσικά να είναι και η δικιά μου απαρχή, ώστε να αποκτήσω εφάμιλλά βιώματα με τα δικά σου.

 

[nikanthi]

Το όνειρο της ζωής μου. Να ξεκινήσω ένα πρωί και να πάω κουτουρου. Εντελώς κουτουρου όμως.

Κώστας R1150GS

Και εμένα όνειρο ζωής μου ήτανε μέχρι που σάλταρα. Μετώπου σου γυρίσει όμως η βίδα όλα γίνονται εύκολα μετά

 

[nikanthi]

Μ'αρεσει απο την πρωτη κιολας παραγραφο!
Μ'αρεσουν τετοιες καταστασεις του "παμε και οπου βγουμε και οτι δουμε"!
Ξεκινας με το μονο σιγουρο την αρχη και το τελος του ταξιδιου σου, το οποιο ειναι το σπιτι σου. Το ενδιαμεσο.... το "δημιουργεις" σιγα σιγα !
Αναμενουμε την συνεχεια...

Συνονόματε μου χαίρομαι που σου άρεσει. Μα φυσικά άμα δεν έχεις αφετηρία και τελικό προορισμό το σπίτι σου. Το ταξιδιωτικό σου θα αναφερόταν μόνο στην εύρεση του σπιτιού και όχι στο πώς Τριγυρνάς στο κουτουρού με βάρκα μόνο την ελπίδα. Πάντως όντως, αυτού του είδους την προσέγγιση δεν την είχα σκεφτεί ποτέ...

 

[nikanthi]

Ημέρα 4 Τρίτη 05/08/2014

https://maps.google.com/maps?saddr=Ιωάννινα, Ελλάδα&daddr=Μονοδένδρι, Ιωάννινα, Ελλάδα to:Αρίστη, Ιωάννινα, Ελλάδα to:Πάπιγκο, Ελλάδα to:39.7158091,20.6168585 to:Ηγουμενίτσα, Θεσπρωτία, Ελλάδα&hl=el&ie=UTF8&ll=39.696621,20.615845&spn=0.664634,1.322479&sll=39.619441,20.906982&sspn=0.665376,1.322479&geocode=FYU9XQId8zM-ASln3f7eoulbEzHAl7niLL0ABA;FcGOYAIdG5Y8ASlrmlgNy8lbEzFg5rniLL0ABQ;FQJYYQIdS247ASnNwQxoZ7ZbEzHE8dt-3Xpvzg;FVTdYQIdgSQ8ASll0tvzc8pbEzGvyoAfLsnQfg;FeEDXgIdmpY6ASk5A3iT4pVbEzH7L2wCflf5mQ;FebQWgIdPjo1ASlj85xVW35bEzETX097u34aYg&oq=ηγοθ&mra=ls&via=4&t=m&z=10


Το πρωί ξύπνησα όπως πάντα πριν τις εφτάμιση. Αφού έκανα μπάνιο κατευθύνθηκα και πάλι προς την πύλη,ουδεις. τι να κάνω έφυγα.

Αφού ήπια τον καφέ μου στην φούρνο καφετέρια και αποχαιρέτησα το αφεντικό πήγα στο σπήλαιο του Περάματος που είναι λίγο έξω από τα Ιωάννινα. Είμουν τυχερός γιατί η ξεναγήσει θα ξεκίνουσε σε 15 λεπτά, άσχετα αν τελικά ξεκίνησε μετά από 45. Ελλάδα είμαστε τι περιμένεις.

Ωραίο ήταν αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας. Φωτογραφίες δυστυχώς δεν τραβήξα γιατί απαγορευόταν. Αυτό που θυμάμαι πιο πολύ από το σπήλαιο ήταν η απεικόνιση του άγιου Βασίλη από σταλακτίτες. Ήταν πραγματικά ίδιος. Και ότι ήμασταν γύρω στα 70 άτομα που καναμε την ξενάγηση ανάμεσα σ' αυτούς και δύο ιταλοί που ήταν και παρέα. Από τους 70 πρώτος κουτούλησε το κεφάλι του ένας ιταλός και μετά από λίγο το κουτουλησε ο άλλος.Τη περίπτωση και αυτή,δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι.

Μόλις τελειώσαμε την σπηλαιολογία κινήθηκα και πάλι πως τα Ζαγοροχώρια. Αρχικά για να δω το βικο 5 χιλιόμετρα πάνω από το Μονοδένδρι. Με το που φτάνω στην είσοδο από το μονοπάτι με σταματάνε σε μπλόκο.

- Μα σας παρακαλώ γιατί ψάχνετε το μηχανάκι...

Καμιά απάντηση. Και όχι μόνο, επιτακτικά με το βλέμμα του και κουνώντας επειδεικτικα τα χέρια του με προστάζε να ανοίξω την σελα απο το φέιζερ για να με ελέγξει. Όργανο της τάξης, η γάιδαρος τι να πεις

Αφού δεν βρήκε τίποτα, έφυγε απογοητευμένος.

Με εμένα μέσα στα νεύρα να του φωνάζω... σαν τη να βρίσκες πες μου ...


Στρεσαρισμένος ακόμα από τον έλεγχο, πήγα να απολαύσω το τοπίο.

Ενώ περπατούσα πάνω στο στενό μονοπάτι και φωτογραφίζα το φαράγγι, ήρθε ένα ζευγαράκι για να θαυμάσουν με τη σειρά τους και αυτοί την θέα. Η γυναίκα ήταν άνετη και απολαμβάνε το τοπίο, ενώ ο άνδρας είχε χλομιάσει,στεκοταν κοκαλωμένος σε μια γωνία χωρίς να μπορεί να κάνει βήμα. Είχε υψοφοβία και εκεί θυμήθηκα ότι και εγώ έχω, η μάλλον ειχα υψοφοβια. Αφού να φανταστείτε κάποτέ που είχα πάει στο Πύργο του Άιφελ δεν ανέβηκα μέχρι πάνω, αλλά μέχρι το πρώτο διάζωμα. Τόσο χάλια και ξαφνικά θεραπευτικά. Φυσικά αυτή η εσωτερική διαπίστωση για τον εαυτό μου επισκίασε ως εντύπωση, ακόμα και το ίδιο το φαράγγι.

Φτάνοντας το μηχανάκι ξεκίνησα προς τα πίσω για να δω αυτήν την φορά το βικο από το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής. Παρκάρω και ξεκινάω την κάθοδο με τα πόδια. Και εδώ είχε κατηφόρα θανάτου μέχρι να φτάσω στο μοναστήρι, πιο εύκολη βέβαια από τους καταρράκτες Ηλιοχωρίου αλλά εξίσου απαιτητική.

Με το που έκανα τα πρώτα μέτρα ένας παππούς που καθόταν σε ένα πεζουλακι με ρωτάει.

- Ποιου είσαι εσύ;

- Κανενός, τουρίστας είμαι.

- Τουρίστας; Από που;

-Από Θεσσαλονίκη

Ήταν κάτι μαστόρια παραδίπλα που κάναν κάτι δουλειές, με το που με άκουσαν πεθάναν στο γέλιο...Τουρίστας από τη Θεσσαλονίκη αχαχαχ... Και εγώ προσθέτω ότι θα σκέφτηκαν...Σιγά ρε μεγάλε μη σκίσεις κανένα καλσόν. Από Θεσσαλονίκη πως ήρθες στα μέρη μας από τόσο μακριά...Ασχολίαστο

Υψοφοβία λαστ γεαρ...

Φτάνοντας στο τέλος από το μονοπάτι, ρωτάω μια οικογένεια αν συνεχίζει ο δρόμος και πιο πέρα...ναι μου λένε...και εγώ συνέχισα, μόνο που από εκεί που πήγα δεν είχε δρόμο

Είπαμε ήμουνα χαρούμενος που ξεπέρασα την υψοφοβια αλλά ας σιγουρευτούμε κιόλας. Διέσχισα τον δρόμο,που θεός να τον κάνει δρόμο και έφτασα μέχρι το τέρμα από εκεί και πέρα μόνο με σκοινιά συνέχιζες ...

Φτάνοντας το μηχανάκι βλέπω ένα Transalp φορτωμένο. Τον ποιανω συζήτηση ώστε να πάρω και μια ανάσα. Ήταν από την Ιταλία και όταν τον ρώτησα πως του φαίνονται τα ελληνικά βουνά σε σχέση με τις Άλπεις, δεν τον είδα και πολύ ενθουσιασμένο και δεν τον αδικω,εσείς;

Φύγαμε για άριστη.

Ένας σύλλογος είχε ναυλώσει εταιρεία να κάνουν ραφτινκ. Αφού τους έκαναν εικοσάλεπτη εκπαίδευση, τους είδα να σαλπάρουν.

Εκεί ηταν ένα ζευγαράκι που πολεμούσαν να βουτήξουν στο ποτάμι. Είχα μάθει από τα παιδιά που γνώρισα στο Ηλιοχώρι,ότι ίσως είναι τα πιο κρύα νερά στην Ελλάδα και βάζοντας τα πέλματα μου μέσα στο νερό το διαπίστωσα. Μεταξύ των άλλων χαζευα και το ζευγαράκι, όταν ξαφνικά βλέπω τη γυναίκα να κάνει ένα μακροβούτι στα παγωμένα νερά του ποταμού και εμένα,αλλα και το αγόρι της να κοιτάμε σα χαζή

χιλια μπράβο από μένα. Το αγόρι της μετά κόπων και βασάνων την ακολούθησε και εγω στο να βουτήξω... τις φτέρνες μου στα νερά.


Πάμε για Πάπιγκο

Ο δρόμος από μακριά φαντάζει εντυπωσιακός

Εντάξει ήμουν κουρασμένος. Τις προηγούμενες τρεις μέρες δε κοιμήθηκα παραπάνω από 10 ώρες. Αυτό έχει ως αντίκτυπο να παίρνω και λάθος απόφαση στο ταξίδι,όπως το ότι δεν έβγαλα ούτε μια φωτογραφία από το χωριό, αλλά το πιο σημαντικό ότι χοθηκα μέσα στα στενα του επειδή βαριόμουν να περπατήσω και ήθελα απελπισμένα να πιω καφέ. Με αποτέλεσμα να εγκλωβιστώ εκεί μέσα και να κάνω μια ανάστροφη θανατηφόρα υπο κλιση. Τα είδα όλα, αλλά δυστυχώς όχι εσείς αφού όπως είπα δεν έβγαλα φωτογραφίες.


Μετά την φρική πάμε Βοϊδοκοιλιά για χαλάρωση...

Όταν είδε τις φωτογραφίες η γυναίκα μου με είπε...τα νερά πως ήταν;

- Δεν έκανα μπάνιο

- Καλά σε τέτοιο μέρος και δεν έκανες μπάνιο;


Ήταν ήδη περασμένες εφτά, ήμουνα καταπονημένος και είχα ακόμα να διαιωνίσω ένα κάρο χιλιόμετρα μέχρι την Ηγουμενίτσα, αν έκανα και μπάνιο την πνευμονία δεν την γλίτωνα.

Ηγουμενίτσα για έναν ονειρεμένο ύπνο...


Είχα και ένα άλλο θέμα, την φόρτιση του κινητού. Αλλά επειδή ημουν μόνος και δεν ήθελα να δεσμεύω το τραπέζι για τουλάχιστο μιάμιση ώρα μέχρι να φορτίσει, περιμένα να περάσει η ώρα να πάει τουλαχιστον 11 ώστε να αδειάσει το μαγαζί για να μη νιώθω άσχημα για την κατάληψη του χώρου .

Όμως έτσι μια γιατί πεινούσα και ήμουνα κομμάτια μία γιατί δεν είχε καθόλου μπαταρία στο κινητό δεν έβγαζα φωτογραφίες από βραδινούς μου προορισμούς, μέγα λάθος. Φωτογραφίζα μόνο σε ότι έπεφτα πάνω και αυτό όχι με πολύ μεγάλη θέληση. Είπαμε ήμουν ένας πεινασμένος, διαλυμένος, μα τρισευτυχισμένος ταξιδιώτης.


Όταν παρήγγειλα τρία σάντουιτς, η σερβιτόρα με κοιτούσε περίεργα...σίγουρα μου λέει...σίγουροτατα...δεν ήξερα το μέγεθος, και ναι κυρίες και κύριοι αν πεινάς το μέγεθος μετράει. Καλύτερα να περισσέψει παρά να μη φτάσει, άσχετα που το μόνο που περίσσεψε τελικά ήταν οι χαρτοπετσέτες.


Ντερλυκομένει από ενέργεια το κινητό και εγώ φτάνουμε στο καμπινκ της Ηγουμενίτσας. Προπληρώνο αυτή τη φορά την διανυκτέρευση μου και πάω να την πέσω. Εκεί ξεκίνησε η οδύσσειά μου. Από τη μία πλευρά του καμπινκ ήταν η ανταρσια που είχε καβατζώση το χώρο και είχαν φυσικά πάρτι, βαρούσε μουσική. Από την άλλη ήταν το club του καμπινκ βαρουσε άλλη μουσική, και στη μέση εγώ με τη συντροφιά 100.000 κουνουπιών να μπαίνουν στη μύτη στα μάτια στο στόμα μου και όπου βρουν. Να με τσιμπάνε αλύπητα και εγώ σε κατάσταση αμόκ να προσπαθώ να κοιμηθώ. Σαν να μην έφτανε αυτό μετά από κάποια ώρα άρχισε να βαραει και μια σειρήνα ανα κάποια δευτερόλεπτα. Μια ομορφιά Με τα πολλά κοιμήθηκα δεν κοιμήθηκα μιάμιση ώρα και πριν τις έξι το πρωί εξαφανίστηκα.

 

[ikontop]

Μπράβο Νίκο! Ταξίδι με ουσία Επίσης πρέπει να πω και εγώ ότι αυτό το φόρουμ μαζεύει τα καλύτερα ταξιδιωτικά και τις καλύτερες φωτογραφίες. Μπράβο λοιπόν και σε αυτούς που το έφτιαξαν και σε αυτούς που το υποστηρίζουν καθημερινά

 

[Phoenix]

Εύγε και δέκα μπράβο μαζί !!!!

 

[paschalis]

Προσθεση επι της ουσιας για το φαραγγι του Βικου.
Το σημειο που αναφερει ο Νικος πανω απο το χωριο Βραδετο ειναι η Μπελόη.
Αξιζει και με το παραπανω ο μικρος ποδαροδρομος μεχρι εκει.
Η κοινοτητα εχει διαμορφωσει για τους τολμηρους
κι ενα μικρο τσιμεντενιο μπαλκονι που κρεμεται κυριολεκτικα πανω απο το φαραγγι.
Δοκιμαστε το με μερα χωρις ομιχλη!

 

[nikanthi]

Μπράβο Νίκο! Ταξίδι με ουσία Επίσης πρέπει να πω και εγώ ότι αυτό το φόρουμ μαζεύει τα καλύτερα ταξιδιωτικά και τις καλύτερες φωτογραφίες. Μπράβο λοιπόν και σε αυτούς που το έφτιαξαν και σε αυτούς που το υποστηρίζουν καθημερινά

Ευχαριστώ ρε φίλε με κάνεις και κοκκινίζω... Εύχομαι η συνέχεια να είναι ακόμα καλύτερη ...